Η πλατεία αυτή είναι μία μικρή -ίσως η πιο μικρή- πλατεία στην Επισκοπή. Στην Επισκοπή που λέτε, έγινε ένα τριήμερο εκδηλώσεων για τον κρητικό διατροφικό πολιτισμό. Σε όλο το χωριό στήθηκαν περίπτερα, μαγειρέματα, ομιλίες, δρώμενα, μουσικές, παιδικές δραστηριότητες. Ένα πλούσιο πρόγραμμα που ενεργοποίησε τοπικά οικοσυστήματα.
Κάπου λοιπόν στην άκρη του χωριού, στο τέρμα της περιπατητικής διαδρομής ήταν και η μικρή αυτή πλατεία.
Η πλατεία Χειροτεχνίας όπου θα βοηθούσα ανθρώπους που ασχολούνται με τις λαϊκές τέχνες και τις πρώτες ύλες, να προβάλλουν τα προϊόντα τους και να μοιραστούν τις πολύτιμες γνώσεις τους σε κάποια από τα πιο παλιά επαγγέλματα: ύφανσης, καλαθοπλεκτικής, μαρμαρογλυπτικής.
Φορέας διοργάνωσης ήταν η Εκπαιδευτική Αναπτυξιακή Εταιρεία Πλοηγός για την οποία έχω αναλάβει ως εξωτερική συνεργάτης το έργο Χειροτεχνία στην Κρήτη.
Φορέας χρηματοδότησης η Περιφέρεια Κρήτης που στηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες για τον τόπο μας.
Ανάμεσα σε όλα τα συγχαρητήρια που δίνω στην ομάδα του Πλοηγού, τους διοργανωτές, την τοπική αυτοδιοίκηση, θα ήθελα να πω ένα ζεστό ευχαριστώ:
Στις γυναίκες της Εργάνης που σήκωσαν αθόρυβα μεγάλη ευθύνη του φεστιβάλ τη Σεβαστή γιατί ξέρει να βάζει τα πάντα στη θέση τους την Αμαλία που μάντευε από την άλλη άκρη του χωριού τί χρειάζομαι την Κλαίρη που με βοήθησε να κάνω “φου φου” στα σύννεφα να μη βρέξουν τον Γιάννη με το τροχονομικό του φωσφοριζέ γιλέκο που ρύθμιζε την κυκλοφορία των κερασμάτων στη γειτονιά τον Μηνά που πηγαινόφερνε βόλτα τους πάγκους και τις καρέκλες τα εθελοντάκια μας, έφηβα παιδιά, που ζητούσαν να τους αναθέσουμε δουλειές τον Αντώνη για το σαπόρτ στο λάπτοπ, τον προτζεκτορα και την ήρεμη δύναμη τη Χαρά με το χαμόγελο-υπόσχεση πως η μικροφωνική μας λειτουργεί άριστα τον Μανώλη που με βοήθησε χθες αργά το βράδυ να μαζέψουμε τα περίπτερα τη Ρένα και τον Γιάννη που υφαίνουν τη διαγενεακή μνήμη με τους φορητούς αργαλειούς τους τον Νικόλα και τη Ράνια που φέρνουν τον αέρα της καινοτομίας μέσα από το μάρμαρο τη Σοφία και τον Γρηγόρη που μας μύησαν στην (υπέροχη) τέχνη της καλαθοπλεκτικής την Ελπινίκη και την Κατερίνα που μοσχοβόλισαν το σοκάκι με τα σαπούνια τουςΤέλος, τον πιο αφανή ρόλο που συνήθως δε χειροκροτά κανείς στο τέλος:
τον Νίκο τον ηλεκτρολόγο που μαστόρευε τα πάντα για να έχουμε στο φεστιβάλ μπόλικο φως.Αυτή ήταν η πλατεία μας.
Και όλοι οι παραπάνω, οι άνθρωποι που της έδωσαν ζωή και αγάπη περιμένοντας τον κόσμο να τους ανακαλύψει.
Και στην άλλη με καλό, σε άλλη πλατεία!