Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για την καλαθοπλεκτική και την ψαθοπλεκτική, την πορεία τους ως χειροτεχνικό επάγγελμα, τη βιωσιμότητά τους σε έναν κόσμο που λατρεύει το εργοστασιακό προϊόν, το πολιτισμικό τους κεφάλαιο που πλαισιώνει τις πρακτικές ανάγκες του ανθρώπου, το marketing και το storytelling που μπορούμε να χτίσουμε γύρω από το κρητικό καλάθι, αλλά δε θα πούμε τίποτα τώρα.
Τώρα, θα σκύψουμε πάνω από το καλάμι και την ψάθα και με μετρημένες κινήσεις στα δάχτυλα, σιωπηλά, κάπως τελετουργικά, θα δημιουργήσουμε.
Όπως μου έδειξε ο Γρηγόρης.
Τώρα που μπαίνει Σεπτέμβρης και βάζουμε νέους στόχους και δραστηριότητες για τη χρονιά, ας σκεφτούμε μήπως γραφτούμε σε σεμινάρια καλαθοπλεκτικής.
Εγώ το σκέφτομαι σοβαρά.
Καλό φθινόπωρο!