Ο Μπονάτσος επιθεωρεί αν κάνουμε σωστά τη ριζοβελονιά στο κέντημα.
Ο Μπονάτσος είναι της Λίλας.
Και η Λίλα δηλώνει executive kentistra.
Και εμείς, μερικά κορίτσια άγνωστα μεταξύ μας, μαζευόμαστε κάθε Δευτέρα και κεντάμε.
Ανάμεσα σε γαλλικούς κόμπους, πισωβελονιές και σατινέ βελονιές (που μας παιδεύουν όντε στρουφίζει η κλωστή), λέμε ιστορίες και θύμησες. Σπάμε τη σιωπή, κοιταζόμαστε, γελάμε.
Έπειτα βουτάμε ξανά το βλέμμα στο τελάρο και τις βελόνες στον τεντωμένο καμβά.
Και η Λίλα, ειδική στο εικαστικό κέντημα, (ξε)τρυπώνει ανάμεσά μας με συμβουλές και μικρά μυστικά. Ξεστρουφίζει και καμιά κλωστή όταν δούμε ζόρε.
Οι αξίες της χειροτεχνίας δε διανθίζουν μόνο τον υλικό λαϊκό πολιτισμό, αλλά και τον άυλο.
Οι πρακτικές, οι ονομασίες, τα σχέδια, η μετάδοση της γνώσης, το μοίρασμα, οι λαϊκές πεποιθήσεις, συμβολισμοί, γίνονται όλα μνήμη.
Και εγγράφονται σ’ ένα κομμάτι ύφασμα κάμποτο που θα στολίζει αύριο μία κορνίζα σε τοίχο ή ένα μαξιλάρι που θα έχει το δικό του αφήγημα να πει.
Οι βελόνες μιλούν.
Ο Μπονάτσος το ξέρει καλά αυτό.
Γι’ αυτό έρχεται να επιθεωρήσει.