Τέτοιες μέρες, τέλη Ιουνίου, ήταν που αφήναμε πίσω μας την έρημο της Σαχάρα για να διασχίσουμε τα βουνά του Άτλαντα και να καταλήξουμε στην πρωτεύουσα του Μαρόκο. Κάπου στην ερημιά, κάναμε στάση σε μια περιοχή με πηγάδια και ένα δίκτυο χιλιομέτρων από υπόγειες σήραγγες.
Μας υποδέχτηκε ο Μπασίρ, ξαπλώνοντας στο χώμα να μας δείξει τον παλιό τρόπο άντλησης νερού με τα χέρια και τα πόδια να δουλεύουν πυρετωδώς. Μπροστά μας αναβίωνε μία χειρωνακτική πρακτική αιώνων, που σε λίγες δεκαετίες θα χαθεί ως ανάμνηση, αφού οι νέες γενιές δε θα έχουν εικόνα από τους παλιούς πώς τραβούσαν το νερό από τα ξηρά πλέον πηγάδια.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, ο Άραβας άναβε ένα-ένα τα κεριά που είχε τοποθετήσει στις φυσικές προεξοχές των χωμάτινων τοιχωμάτων. Ελάχιστο φως έμπαινε από τις οροφές των πηγαδιών που απλώνονταν μπροστά μας στο σκοτεινό αχανές δίκτυο.
Μάς ξενάγησε στον μικρό του λαβύρινθο. Δεν ήξερε πολλά για τις μάχες μεταξύ των αραβικών φυλών για το νερό κάποτε. Πιο πολλά είπε για τα γυρίσματα που έγιναν εκεί για την ταινία Star Wars. Μάς εξηγούσε πώς βίωσε ο ίδιος την όλη εμπειρία. Στα μάτια του διέκρινες τον ενθουσιασμό για τον δυτικό κόσμο που είχε ρίξει τους χολιγουντιανούς προβολείς σε τούτη τη φτωχή γωνιά της γης.
Μας παρότρυνε να βγάλουμε φωτογραφίες με τα κινητά μας -εκείνος σκηνοθέτησε τη συγκεκριμένη πόζα να “δεχόμαστε” το φως. Επηρεασμένος ίσως από τις κινηματογραφικές ατμόσφαιρες της μεγάλης οθόνης.
Προτού φύγουμε, είπε σε μισοσπασμένα αγγλικά: “μπείτε στο trip advisor να γράψετε κάτι για μένα. Εμείς εδώ είμαστε στο πουθενά. Δεν μάς ξέρει κανείς, μόνο το ιντερνετ έχουμε για να μάθει ο κόσμος για εμάς”.
Πώς θα σε βρω στο trip advisor, τον ρώτησα. “Να, θα σου δείξω το κινητό μου, βγάλε με κι εμένα φωτογραφία μαζί”.
Είχαμε μπροστά μας έναν άνθρωπο που δεν παρακολουθούσε τις σύγχρονες τάσεις του τουρισμού, είχε όμως αντιληφθεί τη δύναμη του travel-experience. Ότι η δουλειά του στηρίζεται στη δύναμη της Στιγμής, ότι ο κόσμος που έρχεται πρέπει να βιώνει ατμοσφαιρικές εμπειρίες.
Έναν άνθρωπο που δεν ήξερε τί θα πει social proof και online mouth-to-mouth και όμως ζήτησε ένα review στη μεγαλύτερη UGC πλατφόρμα του τουρισμού. Έναν άνθρωπο που καταλάβαινε πως η επισκεψιμότητα και οι πελάτες του εξαρτώνται από την ψηφιακή του παρουσία.
Το ταξίδι στο Μαρόκο ήταν μία εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή σε πολλά επίπεδα. Δεν περίμενα όμως ότι εκεί, στο πουθενά του Μπασίρ, συνειδητοποίησα το δικό μου “mission” στον επιχειρηματικό κόσμο.
Κάθε brand -personal, business, cultural- έχει τη δική του ιστορία να πει. Όλοι έχουν τα ψηφιακά μέσα, αλλά δυστυχώς οι απομονωμένες περιοχές δε διαθέτουν το know-how.
Μπασίρ, ζήτησες 2 ευρώ για να σε ακούσουμε στα πηγάδια της αφρικανικής γης, αλλά αυτά που μου έδωσες εσύ ήταν ανεκτίμητα.
Ο μόνος τρόπος να στο ανταποδώσω είναι να λέω την ιστορία σου.
Σε εκείνους που βοηθώ μέσα από τη δουλειά μου, πώς να λένε τη δική τους ιστορία στα social media.
Χρειαζόμαστε ιστορίες που εμπνέουν.