Συνήθως έχω μία αλλόκοτη προσμονή για την 1η ανάρτηση της χρονιάς. Να δω τί είναι αυτό που θα μου τραβήξει την προσοχή ώστε να το μοιραστώ εδώ μαζί σας.
Λαογραφική ψυχή γαρ, έχω την αίσθηση ότι και η πρώτη ανάρτηση κάνει το δικό της ποδαρικό και διαθέτει μία κάποια ευετηρική δράση τελοσπάντων για το ψηφιακό κονάκι μου.
Δεν κυνηγούσα κάποιο θέμα, έλεγα πως αν προκύψει κάτι ιδιαίτερο που θα σας κάνει να χαμογελάσετε και εσείς, θα το ποστάρω.
Και να.
Βγήκα να μιλήσω στο τηλέφωνο και το βλέμμα μου έπεσε στον φουντωμένο βασιλικό.
Δίχως σκέψη άπλωσα το χέρι να κουνήσω την κορφή, να γεμίσει ο χώρος τη χαρακτηριστική μυρωδιά.
Με το ένα χέρι στο κινητό και το άλλο στον βασιλικό, συνέχισα να μιλώ ώσπου εντόπισα ένα περίεργο φυλλαράκι.
Ένα μικρό φύλλο που είχε σχεδόν διπλώσει.
Κι εκεί, στην καμπυλωτή γωνιά, είχε κουρνιάσει ένας μικρός χοχλιός.
Τόσο μικρός όσο ένα φουντούκι.
Τον έκανα εικόνα να σκαρφαλώνει το λεπτό κλωνάρι που κουνιέται στο παραμικρό φύσημα τ’ αέρα. Να βρίσκει το φύλλο τούτο και να το κάμει στρωματσάδα να ξαποστάσει. Μα το λίκνισμα του βασιλικού πρόλαβε και τον γλυκονανούρισε.
Και κάπως έτσι εποκοιμήθηκε στην ήσυχη γωνιά του.
Ε λοιπόν, καλή χρονιά, με υγεία.
Και μπόλικες ιστορίες να ‘χουμε να λέμε.
Ποιος ξέρει, τούτη η εικόνα μπορεί να γίνει ιστορία για κάποιο από τα επόμενα παιδικά βιβλία μου.