Σαν σήμερα πέρυσι, στις Ημέρες Καινοτομίας Innodays της Περιφέρειας Κρήτης.
– Μπορώ να ζητήσω μία φωτογραφία μαζί σας;, ρώτησα με λίγο δισταγμό για να μη θεωρηθεί η φωτογραφία αντίστοιχη του ενθουσιασμού των σέλφι στην εορταστική ατμόσφαιρα του φεστιβάλ.
Ήθελα να αποτυπώσω μία στιγμή μαζί τους. Με τον κο Γρηγορούδη (από αριστερά) και τον κο Παπαμιχαήλ, τους ανθρώπους και επιστήμονες που “αγκάλιασαν” τους μέντορες του Μητρώου Μεντόρων του Παρατηρητηρίου Καινοτόμου Επιχειρηματικότητας.
Ανταποκρίθηκαν θετικά και σταθήκαμε για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στον φακό.
Συνέχισαν έπειτα την περιήγηση στους διαδρόμους και τον κόσμο.
Ο κος Γρηγορούδης, καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, πάντα με το ζεστό χαμόγελο. Περνούσε από όλα τα περίπτερα με ειλικρινές ενδιαφέρον. Στο Hackathon Καινοτομίας ήταν όλες τις ώρες παρών -από την αρχή μέχρι το τέλος- στις ομάδες που βοηθήσαμε να παρουσιάσουν τις καινοτόμες ιδέες τους στην επιτροπή.
Βρίσκομαι στην Αθήνα και δεν μπορώ να συμμετέχω στο φετινό φεστιβάλ. Έστειλα προχθές ένα mail να τους ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία.
Κοίταξα τους 6 παραλήπτες του mail για να σιγουρευτώ ότι δεν παρέλειψα κάποιον.
Την επόμενη ημέρα έμαθα ότι ο κος Γρηγορούδης πέθανε. Ξαφνικά.
Δεν υπάρχουν λόγια.
Κρατώ ότι ο άνθρωπος αυτός, όσες φορές τον συνάντησα, ακτινοβολούσε ζεστασιά και αγάπη.
Και το παράπονο ότι πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν η Ζωή άφηνε κάποιους ανθρώπους να μείνουν περισσότερο σε αυτή τη γη.
Καλοστρατιά.