Θυμάμαι στην εφηβεία, κάθε πρώτη του Ιούνη, έβαζα Santana και άφηνα τη λατινοαμερικάνικη κιθάρα του να πλημμυρίσει το δωμάτιο. Άνοιγα το παράθυρο να κυματίσει η κουρτίνα με το καλοκαιρινό αεράκι και χόρευα ξυπόλητη στο δροσερό πάτωμα.
Πέρασε ο καιρός, ήρθαν τ’ ανέμελα φοιτητικά χρόνια, μα ο Santana -τότε πιο απαραίτητος από ποτέ- σταθερά εκεί,
κάθε πρώτη του Ιούνη.
Τα τελετουργικά που κρατάμε για τον εαυτό μας στη ζωή, νομίζω πως είναι από τις μεγαλύτερες φροντίδες που μπορούμε να του προσφέρουμε.
Και δε θα έβρισκα πιο ταιριαστή φωτογραφία να καλωσορίσω τον Ιούνιο, από τούτη τη λαογραφική τελετουργία. Οι πιο μεγάλοι ίσως θυμάστε το έθιμο που εφαρμόζω εδώ με τα πρώτα κεράσια της χρονιάς.
Όσοι δε γνωρίζετε, μπορείτε να μαντέψετε την παλιά αυτή πρακτική τρώγοντας το φρούτο με το χέρι πάνω από το κεφάλι;
Μέχρι να βρείτε την απάντηση, πάω να βάλω δυνατά τον Santana και συγκεκριμένα το “Maria Maria” να πλημμυρίσει το σαλόνι και να κυματίσουν οι κουρτίνες.
Καλό μας καλοκαίρι!!