
Οι λέξεις είναι σαν το εργόχειρο
Όταν οι λέξεις (μ)πλέκονται με τρόπο “πιτήδειο” όπως λέμε στην Κρήτη,
τότε δημιουργούνται ν(ο)ήματα πολύτιμα.
Από 4 χρονών μου αρέσει να γράφω. Να κεντώ. Να πλέκω.
Μα κάποιες φορές θαρρώ πως είναι το ίδιο, σαν να πλέκεις τις λέξεις και να ‘φαίνεις νοήματα.
Στο blog αυτό μοιράζομαι σκέψεις, γνώσεις και συμβουλές.
Περιηγηθείτε στα κείμενά μου και αν βρείτε κάποιο που σας αρέσει,
θα χαρώ να το κοινοποιήσετε στα κοινωνικά σας δίκτυα.
Παγκόσμια Ημέρα Alzheimer: Όταν οι μνήμες παλεύουν με τον Χρόνο
Όταν κάνεις καταγραφές στα χωριά, παλεύεις με τον Χρόνο. Όχι με τον οριζόντιο χρόνο, τον δικό μου, τον δικό σου, στα ρολόγια μας. Με τον κάθετο Χρόνο, τον χρόνο της μνήμης, αυτόν που ταξιδεύει πίσω, στο παρελθόν. Και όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο παλεύω με τον...
Community engagement στα μουσεία: ένα καλό παράδειγμα
Πριν χρόνια έλεγα μία εμπειρία από ένα μουσείο και πετάγεται ένας φίλος: "α, είσαι απ' αυτούς που πάνε σε μουσεία". Άραγε οι άνθρωποι χωρίζονται σε αυτούς που πάνε στα μουσεία και αυτούς που δεν πάνε; Το θέμα της επισκεψιμότητας στα μουσεία είναι ένα ζήτημα που...
Σαν τάμα στον Ψηλορείτη
Στον Ψηλορείτη απάνω, στα 2.456 μέτρα υψόμετρο, πήγαν οι κρητικοί κι έχτισαν ένα μιτάτο. Ξωκλήσι δηλαδή, αλλά το 'χτισαν σα το μιτάτο για ν' αντέχει το κρύο, τα χιόνια και τους ανέμους που χτυπούν την κορφή. Όπως αντέχουν τα μιτάτα των βοσκών από τις πρώτες εποχές. Μα...
Βανίλια σ’ ένα ποτήρι κρυγιό νερό
Έφταξε ο ταχυδρόμος στο χωριό κι άφησε τις εφημερίδες από τη Χώρα. Τον είδε ο μικρός ν' αλαργαίνει στον αμαξωτό κι έβαλε τα παπούτσια του να τρέξει στο καφενείο. Να πάρει την εφημερίδα να τηνε φέρει του παππού για το ρεγάλο. Και δεν είναι τόσο το χαρτζιλίκι απού...
Εκπαιδεύοντας μικρούς ηγέτες του αύριο
Σαν σήμερα πέρυσι με κάλεσαν στο Ηράκλειο για ένα εργαστήρι σε παιδιά δημοτικού με θέμα "Παιδική Ηγεσία και Επιχειρηματικότητα". Να τους μιλήσω για τη δυναμική της επικοινωνίας και του brand storytelling. Πώς λέμε την ιστορία της επιχείρησής μας και πώς χτίζουμε τη...
Brand storytelling έξω από τη Σαχάρα
Τέτοιες μέρες, τέλη Ιουνίου, ήταν που αφήναμε πίσω μας την έρημο της Σαχάρα για να διασχίσουμε τα βουνά του Άτλαντα και να καταλήξουμε στην πρωτεύουσα του Μαρόκο. Κάπου στην ερημιά, κάναμε στάση σε μια περιοχή με πηγάδια και ένα δίκτυο χιλιομέτρων από υπόγειες...
Αναμνήσεις από το δημοτικό σχολείο του Βοτανικού
Το κουδούνι χτύπησε και οι πόρτες άρχισαν να ανοίγουν η μία μετά την άλλη. Φωνές πλημμύρισαν τον διάδρομο τρέχοντας στην αυλή για το διάλειμμα. Οι τάξεις άδειασαν και τα παράθυρα όλα άνοιξαν να αεριστεί ο χώρος για την επόμενη ώρα του μαθήματος. Λίγα παιδιά στο...
Καλοστρατιά σου, Μανώλη Γλέζο
Ήμουν 16 χρονών όταν γνώρισα τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα, τους άντρες που κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη το '41. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τη θεατρική παράσταση που κάναμε τότε για να τους τιμήσουμε, με σκηνοθέτη τον Dimitris Mikios, ήταν το...
Όχι στις τοξικές αναρτήσεις
Οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τον νεαρό στην είσοδο της πολυκατοικίας στο τέλος του δρόμου. Ολοένα και περισσότερα παράθυρα άνοιγαν, κάποιοι γείτονες κατέβηκαν με περιέργεια να μάθουν λεπτομέρειες, σε απόσταση δύο μέτρων βέβαια. Ταραγμένος και υπό την...
– Παρατηρείς πράμα περίεργο;
Ασχολούμαι αυτές τις μέρες με το πρώτο κεφάλαιο του διδακτορικού (που είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας: ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν). Καταπιάνομαι λοιπόν με τις Μέλαμπες ως τόπο εδαφικό προτού περάσω στη συμβολική και ψηφιακή τους ταυτότητα. Και ένα από...