Επιλογή Σελίδας
Αναμνήσεις από το δημοτικό σχολείο του Βοτανικού

Αναμνήσεις από το δημοτικό σχολείο του Βοτανικού

Το κουδούνι χτύπησε και οι πόρτες άρχισαν να ανοίγουν η μία μετά την άλλη. Φωνές πλημμύρισαν τον διάδρομο τρέχοντας στην αυλή για το διάλειμμα. Οι τάξεις άδειασαν και τα παράθυρα όλα άνοιξαν να αεριστεί ο χώρος για την επόμενη ώρα του μαθήματος. Λίγα παιδιά στο...
Καλοστρατιά σου, Μανώλη Γλέζο

Καλοστρατιά σου, Μανώλη Γλέζο

Ήμουν 16 χρονών όταν γνώρισα τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα, τους άντρες που κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη το ’41. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τη θεατρική παράσταση που κάναμε τότε για να τους τιμήσουμε, με σκηνοθέτη τον Dimitris Mikios, ήταν το...
Όχι στις τοξικές αναρτήσεις

Όχι στις τοξικές αναρτήσεις

Οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να ηρεμήσουν τον νεαρό στην είσοδο της πολυκατοικίας στο τέλος του δρόμου. Ολοένα και περισσότερα παράθυρα άνοιγαν, κάποιοι γείτονες κατέβηκαν με περιέργεια να μάθουν λεπτομέρειες, σε απόσταση δύο μέτρων βέβαια. Ταραγμένος και υπό την...
– Παρατηρείς πράμα περίεργο;

– Παρατηρείς πράμα περίεργο;

Ασχολούμαι αυτές τις μέρες με το πρώτο κεφάλαιο του διδακτορικού (που είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας: ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν). Καταπιάνομαι λοιπόν με τις Μέλαμπες ως τόπο εδαφικό προτού περάσω στη συμβολική και ψηφιακή τους ταυτότητα. Και ένα από...
Παραμύθια στ’ Ανώγεια

Παραμύθια στ’ Ανώγεια

Λέω πως όσο ανεβαίνω υψόμετρο, αλαφραίνει η ψυχή μου. Και οι λέξεις πετούν κι αυτές πιο ανάλαφρα σαν αφηγούμαι παραμύθια στα ψηλά. Βρέθηκα στ’ Ανώγεια σήμερα, ας είναι καλά η Ρίτα Σουλτάτου, αγαπημένη ψυχή. Στη γιορτή της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου που μαζί...
Ν’ ανάβεις πάντα δυο κεριά

Ν’ ανάβεις πάντα δυο κεριά

Όταν έμενα στις Μέλαμπες, τα μεσημέρια που οι χωριανοί είχανε ‘ποφάει κι αποσύρονταν στις κάμαρές τους, έπαιρνα τον δρόμο για την Αγία Παρασκευή. Τη μικρή Βασιλική του 14ου αιώνα, στον πλάτανο του χωριού. Στις λιγοστές αλλά περιποιημένες καρέκλες, είχα βρει τη...